From heaven to hell
Door: JCC
Blijf op de hoogte en volg Karin
08 Februari 2011 | Thailand, Kanchanaburi
Wat fijn dat jullie alle zo mee leven, geweldig. Ook dat is een nieuwe ervaring op zich, digitale steun :-)
Ida, nog gefeliciteerd en welkom bij de club. Opeens merk je dat de dagen hier een andere betekenis krijgen. nl geen ! Thuis is het zo dat je op vrijdag je kan verheugen op zaterdag, heerlijk weekend maar hier maakt het niet uit wat voor dag het is.
De dag na mijn verblijf in de boomhut zijn we naar de rivier gegaan waar ik ook 1 nacht slaap in een hutje dat drijft op het water. De hut is een stuk simpeler, 2 matrassen op elkaar op de grond met daar boven een klamboe. 1 deur naar de achterkant en 1 deur bij de voorkant zodat je overdag de boel lekker kan laten doorwaaien. WC en douches zijn op het eiland maar voor een bad hoef je alleen maar van je veranda af te springen. Na de lunch zijn we wezen varen, eerst een waterval beklomen en daarna naar een grot met vleermuizen alwaar we in zijn wezen zwemmen. Daarna heerlijk gezwommen in schoner water vanwege de vleermuizenpoep en terug bij de hut weer het water in om mijn haar te wassen drijfend in een grote op ge blazen band, een tube. Het is hier echt adembenemend mooi, de stilte, de geluiden van de natuur het heerlijke water van de rivier en de ontelbare sterren bij nacht. Ik ben in beland in Heaven.
Ontbijten doen we aan een tafel die.....natuurlijk ook drijft en waar je mee kan varen. Na een duik in de rivier om wakker te worden varen we om 7 uur weg met een gedekte ontbijt tafel.
9 uur, helaas het zit er op en we worden weg gebracht naar het Tree Top resort. Daar heeben we een luch om dan vervolgens op de een olifant een tochtje door de jungle te maken.
Samen met Cherrie, zij komt uit Australie zitten we boven op zo'n reus en gieren het uit van de zenuwen en het geschommel. Het meest enge vond ik toen ik op de nek van de olifant mocht zitten. Je hebt geen houvast je kan alleen je handen op zijn hoofd zetten. Wanneer de olifant zijn hoofd naar beneden buigt om af te dalen ga jij dus ook voorover. Ik heb hem tijdens de rit heel veel bananen beloofd als hij niet zou mis stappen of uitglijden.
De olifant heeft zijn uiterste best gedaan en ik heb mijn woord gehouden :-)
Terug bij Tree Tops en na een doche wordt ik naar het treinstation gebracht van Suratthani. Deze gaat om 20:20 uur dus na het ophalen van mijn ticket en het eten ga ik naar het station alwaar ik vraag op de trein naar Bangkok hier stopt. Ja ja hier nog even wachten, trein zo. Ok ik wacht. Half 9 geen trein maar er staan zoveel backpackers en geeft vertrouwen. Koop nog een flesje water en ga zitten wachten. Op het andere peron staat ook een trein te wachten en die staat er al zolang ik op het andere perron sta. 9 uur nog steeds geen trein, mensen gaan vragen en laten hun tichet zien en de man gebaart dat het de trein zo komt. Ik pak mijn ticket en kijk er na, waar na ?? geen idee, de man komt naar mij toe kijkt op mijn ticket en wijst dan naar de trein die nog steeds gelukkig op het andere perron staat. Les 1: laat altijd je ticket zien als je gaat vragen of de bus/trein hier stopt !!
Ik stap de trein en daarmee ook de Hell :-( Het is een oud lor met heel veel stoelen die dicht op elkaar staan zodat je je benen niet kan strekken. Gelukkig zit er niemand naast me en dus zet ik mijn rugzak op de grond en mijn kleine rugzak op de stoel naast mij. Strek mijn benen over mijn rugzak en nestel mij in een positie waarvan ik denk dat ik het zo wel vol hou. Zolang het licht aan is in de trein ga ik maar lezen. Al snel komt er een einde aan mijn "luxe" De dame die de dekentjes uit deelt zegt dat de trein vol is en dat ik moet mijn tas op het rek boven me moet leggen en mijn andere tas naast me op de grond. Ik wil der niet meer aan terug denken, wat een rit. Toch ben in na aankomst in Bangkok meteen door gegaan naar Kanchanaburi. Je komt op het grote station aan, ik om 7 uur en de trein naar Kanchanaburi vetrekt vanaf een ander station om 7:45 uur, een ritje met de taxi van 20 min. Moet ik kunnen redden zij het niet dat ik al 2 keer geweigerd wordt en de taxichauffeur dus nee schut met zijn hoofd, ????? De man die het verkeer regelt ziet mij nog steeds rond lopen en houd een taxi aan, gebaart dat ik in moet stappen en dat de man me naar Thon Buri moet brengen. Pfffff gelukig de taxi rijdt weg maar al snel stopt hij weer zet zijn meter uit en zegt dat ik uit moet stappen. Ik begrijp er niets van, de regelman komt naar hem toe ze praten wat en daarna moet ik over stappen in een andere taxi. Inmiddels is het 7:15 uur en zeg ik tegen de nieuwe chauffeur dat mijn trein om 30 min. gaat. De volgende trein van die dag gaat pas om 13:30 uur, niet zoveel zin om zolang te wachten. De man brengt me keurig voor de deur van het loket met nog 3 min. de tijd om aan kaartje te kopen.7:45 uur ik zit in de trein die mij in 3 uur tijd naar Khanchanaburi brengt. Deze trein rijdt een stuk over de "Death Railway" Het is een zeer oude trein die ongelovelijk veel herrie maakt en daarbij ook nog constant toetert.
Om 11 uur ben ik op de plaats van bestemming en deel ik een Tuk-Tuk met een jongen uit Engeland, samen gaan we op zoek naar een slaapplaats en belanden we bij BlueStar guesthouse waar ik voor 350 B 7,50 euro een prima kamer heb met eigen WC, warmwater douche en een veranda.
Rich, die Engelse jongen en ik besluiten samen een boot te delen voor een rondvaart naar een Tempelgrot( Khoa Poon cave) de welbekende Bridge over de river Kwai, het museum hier over en Chunkai Cemetery, hier liggen alle slachtoffers.
Ik blijf hier een paar dagen voordat ik naar Bangkok ga, dit keer wel met de bus :-)
Groetjes vanaf een zeer oud toetsenbord.
Ida, nog gefeliciteerd en welkom bij de club. Opeens merk je dat de dagen hier een andere betekenis krijgen. nl geen ! Thuis is het zo dat je op vrijdag je kan verheugen op zaterdag, heerlijk weekend maar hier maakt het niet uit wat voor dag het is.
De dag na mijn verblijf in de boomhut zijn we naar de rivier gegaan waar ik ook 1 nacht slaap in een hutje dat drijft op het water. De hut is een stuk simpeler, 2 matrassen op elkaar op de grond met daar boven een klamboe. 1 deur naar de achterkant en 1 deur bij de voorkant zodat je overdag de boel lekker kan laten doorwaaien. WC en douches zijn op het eiland maar voor een bad hoef je alleen maar van je veranda af te springen. Na de lunch zijn we wezen varen, eerst een waterval beklomen en daarna naar een grot met vleermuizen alwaar we in zijn wezen zwemmen. Daarna heerlijk gezwommen in schoner water vanwege de vleermuizenpoep en terug bij de hut weer het water in om mijn haar te wassen drijfend in een grote op ge blazen band, een tube. Het is hier echt adembenemend mooi, de stilte, de geluiden van de natuur het heerlijke water van de rivier en de ontelbare sterren bij nacht. Ik ben in beland in Heaven.
Ontbijten doen we aan een tafel die.....natuurlijk ook drijft en waar je mee kan varen. Na een duik in de rivier om wakker te worden varen we om 7 uur weg met een gedekte ontbijt tafel.
9 uur, helaas het zit er op en we worden weg gebracht naar het Tree Top resort. Daar heeben we een luch om dan vervolgens op de een olifant een tochtje door de jungle te maken.
Samen met Cherrie, zij komt uit Australie zitten we boven op zo'n reus en gieren het uit van de zenuwen en het geschommel. Het meest enge vond ik toen ik op de nek van de olifant mocht zitten. Je hebt geen houvast je kan alleen je handen op zijn hoofd zetten. Wanneer de olifant zijn hoofd naar beneden buigt om af te dalen ga jij dus ook voorover. Ik heb hem tijdens de rit heel veel bananen beloofd als hij niet zou mis stappen of uitglijden.
De olifant heeft zijn uiterste best gedaan en ik heb mijn woord gehouden :-)
Terug bij Tree Tops en na een doche wordt ik naar het treinstation gebracht van Suratthani. Deze gaat om 20:20 uur dus na het ophalen van mijn ticket en het eten ga ik naar het station alwaar ik vraag op de trein naar Bangkok hier stopt. Ja ja hier nog even wachten, trein zo. Ok ik wacht. Half 9 geen trein maar er staan zoveel backpackers en geeft vertrouwen. Koop nog een flesje water en ga zitten wachten. Op het andere peron staat ook een trein te wachten en die staat er al zolang ik op het andere perron sta. 9 uur nog steeds geen trein, mensen gaan vragen en laten hun tichet zien en de man gebaart dat het de trein zo komt. Ik pak mijn ticket en kijk er na, waar na ?? geen idee, de man komt naar mij toe kijkt op mijn ticket en wijst dan naar de trein die nog steeds gelukkig op het andere perron staat. Les 1: laat altijd je ticket zien als je gaat vragen of de bus/trein hier stopt !!
Ik stap de trein en daarmee ook de Hell :-( Het is een oud lor met heel veel stoelen die dicht op elkaar staan zodat je je benen niet kan strekken. Gelukkig zit er niemand naast me en dus zet ik mijn rugzak op de grond en mijn kleine rugzak op de stoel naast mij. Strek mijn benen over mijn rugzak en nestel mij in een positie waarvan ik denk dat ik het zo wel vol hou. Zolang het licht aan is in de trein ga ik maar lezen. Al snel komt er een einde aan mijn "luxe" De dame die de dekentjes uit deelt zegt dat de trein vol is en dat ik moet mijn tas op het rek boven me moet leggen en mijn andere tas naast me op de grond. Ik wil der niet meer aan terug denken, wat een rit. Toch ben in na aankomst in Bangkok meteen door gegaan naar Kanchanaburi. Je komt op het grote station aan, ik om 7 uur en de trein naar Kanchanaburi vetrekt vanaf een ander station om 7:45 uur, een ritje met de taxi van 20 min. Moet ik kunnen redden zij het niet dat ik al 2 keer geweigerd wordt en de taxichauffeur dus nee schut met zijn hoofd, ????? De man die het verkeer regelt ziet mij nog steeds rond lopen en houd een taxi aan, gebaart dat ik in moet stappen en dat de man me naar Thon Buri moet brengen. Pfffff gelukig de taxi rijdt weg maar al snel stopt hij weer zet zijn meter uit en zegt dat ik uit moet stappen. Ik begrijp er niets van, de regelman komt naar hem toe ze praten wat en daarna moet ik over stappen in een andere taxi. Inmiddels is het 7:15 uur en zeg ik tegen de nieuwe chauffeur dat mijn trein om 30 min. gaat. De volgende trein van die dag gaat pas om 13:30 uur, niet zoveel zin om zolang te wachten. De man brengt me keurig voor de deur van het loket met nog 3 min. de tijd om aan kaartje te kopen.7:45 uur ik zit in de trein die mij in 3 uur tijd naar Khanchanaburi brengt. Deze trein rijdt een stuk over de "Death Railway" Het is een zeer oude trein die ongelovelijk veel herrie maakt en daarbij ook nog constant toetert.
Om 11 uur ben ik op de plaats van bestemming en deel ik een Tuk-Tuk met een jongen uit Engeland, samen gaan we op zoek naar een slaapplaats en belanden we bij BlueStar guesthouse waar ik voor 350 B 7,50 euro een prima kamer heb met eigen WC, warmwater douche en een veranda.
Rich, die Engelse jongen en ik besluiten samen een boot te delen voor een rondvaart naar een Tempelgrot( Khoa Poon cave) de welbekende Bridge over de river Kwai, het museum hier over en Chunkai Cemetery, hier liggen alle slachtoffers.
Ik blijf hier een paar dagen voordat ik naar Bangkok ga, dit keer wel met de bus :-)
Groetjes vanaf een zeer oud toetsenbord.
-
08 Februari 2011 - 06:21
Hetty :
Hoi Karin, je kent me niet, maar ik ben net terug uit Thailand en las je verslag...leuk geschreven en ik herken het allemaal....geniet er nog van...gr Hetty -
08 Februari 2011 - 09:02
Je Broertje Peter:
Lieve zus,
Wat is reizen toch leik! Juist als je emotioneel heen en weer geslingerd wordt en gelukzalige momenten in hoog tempo worden afgewisseld met tegenslag en ellende. Je houdt er hoe dan ook een verhaal aan over!
Begrijp uit je verhaal en foto's dat Tree Tops wel een beetje veranderd is. De boomhut die Caroline en ik vier kaar geleden hadden zag er aanmerkelijk minder comfortabel uit. Watgelukkig gebleven is, is de overweldigende luxe van leven in eenvoed! Een hutje dat dobbert onder een prachtige sterrenhemel en baden in de weelde van Moeder Natuur! Niet alleen de dagen vergeet je maar ook de 'achtbaan van het Westers leven' waarin we week in week uit bezig zijn in 5 dagen ons karretje de helling op te duwen om er vervolgens in 2 gierend van de pret weer af te suizen.....Of herkennen wij de schoonheid van onze eigen omgeving gewoon niet en moet ik van de zomer ook maar eens met een opgeblazen autoband onder mijn arm de Nieuwe Gracht in springen om mijn haar te wassen?!
Niet alles is natuurlijk rustgevend in Thailand. Treinen zijn daar een mooi voorbeeld van! Als je nog van plan bent om naar Chang Mai te gaan (en dat raad ik je zeker aan!) zorg dan dat je snel een ticket voor de nachttrein bemachtigd. Een 2de klas sleeper is prima te doen.
Kanchanaburi is best lekker om een paar dagen te blijven. Een bezoekje aan de Tiger Temple (gewoon een scooter huren en er heen tuffen. Let wel ff op de openingstijden. Maar ook met de bus naar de Irrawan waterval is een heerlijk dagje uit! 's Avonds eten bij de Jolly Frog. (Daar kon je in 2010 nog voor 70 Bath per nacht slapen!)
Je ziet, ik volg je op de voet. Al was het alleen maar om mijn eigen herinneringen levend te houden. Want ik duw alweer een tijdje m'n karretje de helling op!
Geniet! -
08 Februari 2011 - 09:40
Caroline:
Heerlijk he, die rust, die serene stilte om je heen. Ook genoten van de 'roep van de gibons'? Je hut ziet er wel een stuk luxer uit dan wat wij hadden inderdaad. De rit naar Bangkok hebben wij toen per minibusje gedaan. Pfff, dat is ook geen aanrader hoor. Maar jouw treinverhaal klinkt ook niet echt aantrekkelijk...
Inmiddels ben je natuurlijk alweer een eind opgeschoten (man, wat zoef jij daar door het land - neem je ook nog ergens ff rust :)), maar mocht je nog bij je hutje zitten uitblazen: Erawan watervallen erg leuk. Gewoon met de bus vanaf het station van Kanchanaburi. En dan maar tussen de meute langs de waterval klimmen en af en toe een duik nemen tussen de vissen. Top hoor! Vooral de hogere niveaus zijn wat rustiger. Tiger Temple: als je gaat: gooi het geld er dan maar tegenaan en doe het hele programma met welpjes voeden en het speelkwartier aan het eind van de middag. Anders kon het tegenvallen, vonden wij.
Geweldig dat je zo lekker gaat in je eentje. Blijf het dapper vinden! Blijf vooral toetsenborden opzoeken, want ik lees je verhalen graag!
-
08 Februari 2011 - 18:55
Heleen:
Hoi Karin,
Ik volg je avonturen met steeds meer bewondering.
Vind het zo stoer wat je doet. En wat vliegt de tijd, je bent alweer over de helft.
Geniet er nog maar van, want voor je het weet zit je weer achter je eigen computer in Hoofddorp.
Goetjes uit een redelijk zonnig Nederland (voor zo lang dat duurt)
Heleen -
16 Februari 2011 - 11:40
Ellen:
Super vrouw!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
